Slow life - zwolnij na chwilę i przekonaj się jakie to fantastyczne!

Jeszcze jakiś czas temu wydawało mi się, że wspaniale potrafię zarządzać czasem. Znajduję go pracując, opiekując się synem, ćwicząc, jedząc w miarę regularnie i zdrowo. Znajduję czas na blog, odpisywanie na wiadomości, utrzymywanie aktywności na wszystkich kanałach social, na które zdecydowałam się wpisać. Nie wspominając o codziennych domowych obowiązkach, spotkaniach i innych "życiowych" sprawach.

Wspaniale.
Wasze wiadomości, komentarze dają mi ogromnie dużo satysfakcji, ale w pewnym momencie okazało się, że czas, który mam tylko dla siebie poświęcam innym ludziom. Odkrywam tą mądrość wciąż od nowa i z ogromnym zdziwieniem obserwuję jak łatwo jest o niej zapomnieć - aby być szczęśliwym i móc dzielić się szczęściem z innymi trzeba najpierw zadbać o siebie. W jaki sposób miałabym być cierpliwą i wyrozumiałą mamą, jeżeli z niewyspania denerwuję się sama na siebie, że mam słabszą koncentrację, jestem mniej efektywna i w efekcie zakupy robię w pośpiechu, na placyku tylko spoglądam na zegarek czy mamy jeszcze chwilę, by na nim posiedzieć, czy może powinnam już iść, bo nie zdążę z tym i tamtym.

Sen jest równie ważny, a może i nawet ważniejszy, niż dobre odżywianie się i aktywność fizyczna. To jest niezrównane trio, w którym jeżeli znajdzie się równowagę można osiągnąć wiele i bynajmniej nie mam na myśli wyłącznie płaskiego brzucha, czy zgrabnych ud. Na sen chciałabym przeznaczyć osobny wpis, bo nauka po nocach i nadrabianie zaległości w czasie, gdy powinniśmy regenerować siły ma więcej skutków ubocznych, niż mogłoby się to wydawać. Dlatego staram się kłaść i nie spoglądać z przerażeniem na telefon, na którym widnieje "Alarm za 4 godziny od teraz".

Nie chcę, by moje życie było ciągłą gonitwą. Dlatego w niedzielę spędziłam kilka godzin bez stresu i spoglądania na zegarek, czytając książkę na ławce w czasie, gdy mój syn zawierał nowe znajomości w piaskownicy. W sobotę przygotowałam obiad na niedzielę, rano wypełniłam obowiązki i całe popołudnie mogliśmy spędzić w trybie "wolny", czy "slow" - to takie modne ;) Najpierw w słońcu, a potem w cieniu kasztanów spomiędzy historii o lawendzie spoglądałam na mojego szczęśliwego malucha, który z kompanem swojego wzrostu gasił kolejne udawane pożary.

Celebruję śniadanie na balkonie, lub kino z chłopakami, cieszę się ze wspólnie spędzanych chwil. Jestem obecna.

Myślałam, że brakuje mi czasu na czytanie książek, a brakowało mi zwyczajnie dyscypliny w kontrolowaniu czasu spędzanego w internecie. Jeżeli wydaje Ci się, że spędzasz na facebooku, lub blogach godzinę dziennie to następnym razem świadomie spójrz na zegarek, może okazać się, że szacowanie zmarnowanego czasu nie jest takie proste. Nie chcę czuć presji blogowania. Chcę, by było to miejsce, które napawa mnie pozytywną energią - tak jak to było do tej pory.

W ostatnim wpisie wspomniałam o tym, że zaczynam robić to, czego bałam się od dawna. Właśnie jestem w trakcie przygotowań, działań, realizacji. Jestem podekscytowana, chcę wykorzystać ten czas jak najlepiej! :)

Nie zamykam bloga, nie zapomniałam o obiecanych postach i nie lekceważę Waszych wiadomości - musicie jednak pamiętać, że robię to wszystko w wolnym czasie. Żeby się rozwijać trzeba dawać sobie odpocząć - ja dałam sobie odpocząć i bardzo się cieszę, że dzisiaj mogłam znów do Was napisać :)